Οι γίγαντες είναι ένα από τα φαγητά τα οποία εκτίμησα μεγαλώνοντας, φυσικά ποιό παιδάκι γυρνάει σπίτι και λέει "ΝΑΙΙΙ σήμερα θα φάμε γίγαντες!!". Όσο μαγειρεύω διαπιστώνω ότι οι διατροφικές μου επιλογές διευρύνονται και αρχίζω να προτιμώ γεύσεις που μέχρι πριν λίγο καιρό απέφευγα. Έτσι και οι γίγαντες!! Ίσως έφταιξε η πρακτική που έκανα ένα μήνα σχεδόν με τη σχολή μου, όπου τρώγαμε το εν λόγω φαγητό τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Ίσως έφταιξε η νοσταλγία για φαγητό της μαμάς. Είναι λίγο περίεργη αυτή η νοσταλγία, αφού αυτά που σαν παιδί με ενοχλούσαν στα φαγητά της μαμάς μου πλέον τα αποζητώ. Όπως και να έχει όταν αποφάσισα να μαγειρέψω γίγαντες φυσικά και ζήτησα τις συμβουλές της μαμάς μου. Όπως πάντα όμως δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ καθώς έπρεπε να βάλω και τη δικιά μου πινελιά στο κλασσικό αυτό φαγητό.
